گزارشی از بازدیدهای میدانی

در آخرین روزهای پائیزی به اتفاق مدیرعامل ، یکی از اعضای هیات مدیره و کارشناسان انجمن حمایت زندانیان مرکز برای بازدید از سه خانواده زندانی که توسط انجمن برای آنها شغلی ایجاد شده بود حرکت کردیم . اولین خانه حوالی ابوذر (فلاح) بود. وارد خانه ای حدوداً 50 متری شدیم. نرگس خانم (همسر زندانی) به همراه دو فرزندش (دو پسر 18 و 16 ساله) منتظر ما بودند. خانه آنها فضایی بود که با دیوار گچی از پارکینگ ساختمان جدا شده بود

نرگس خانم گفت: این محل متعلق به پدرهمسرم است و پسرانم با کمک هم آنرا بازسازی و بعنوان محل زندگی درست کرده اند.

خانه به دوقسمت تقسیم شده بود که یک طرف آن بعنوان کارگاه خیاطی استفاده می شد. کار نرگس خانم دوخت لباسهای زنانه و بچگانه بود و با درآمد آن گذران زندگی می کردند.

همسر نرگس خانم به دلیل مشکل مالی به زندان افتاده بود و قرار شد مدیرعامل انجمن با ستاد دیه صحبت کند تا در صورت امکان بخشی از بدهی زندانی تامین و مقدمات آزادی او فراهم شود.

از طرفی به کمک خیر یک چرخ خیاطی دور دوز برای نرگس خانم تهیه شده بود که برای توسعه کارش به صورت امانی در اختیارش گذاشته شد.

به دیدار دومین خانواده در حوالی میدان شهدا رفتیم. زیر زمینی هفتاد متری و دوخوابه بود و سیمین خانم سالن پذیرایی را به کارگاه خیاطی تبدیل کرده بود. میز کاربزرگ که مبل های منزل پایه های آن شده بود و در وسط هال قرار داشت.

سیدمصطفی دزفولی، عضو جدید هیات مدیره انجمن حمایت همراه ما آمده بود. ایشان از چگونگی تولید و فروش تولیدات از سیمین خانم سوالاتی پرسید. سیمین خانم هم گفت: با وام 5 میلیون تومانی و چند سبد ارزاق که انجمن به من داد توانستم کارم را شروع کنم ولی سرمایه ام کم است. آقای دزفولی با دادن معرفی نامه وی را به صندوق قرض الحسنه مسجد محل معرفی کرد تا از صندوق وام دریافت کند و اقساط آن را هم از سال 1400 بپردازد که بعد از دو روز متوجه شدیم که وام پرداخت شده است.

بعد از دو بازدید فوق به طرف منزل سوم در منطقه نظام آباد راه افتادیم . زهرا خانم در منزل پدری اش با دو دخترش زندگی می کند. این بار او خوشحال تر از بازدید قبل بود . مهرماه بود که انجمن یک چرخ خیاطی به او داده بود تا کارش را توسعه دهد. برخورد با روی باز و بوی خوش قورمه سبزی نشان می داد که خدا را شکر اوضاعش بهتر شده است.

در این بازدیدها دیدیم که اشتغال، یک ضرورت برای یک خانواده زندانی است و با هزینه های اندک، زندگی خود را سروسامان داده اند و اینکه چطور یک زن توانسته در نبود همسرش با کمترین امکانات از پس زندگی خود و فرزندانش برآید و آبرومندانه زندگی کند؟ در حالی که در زمان بودن همسر کم و کاستی هایی وجود داشت.

جبار باقری مدیرعامل انجمن حمایت زندانیان مرکز پس از این دیدارها گفت: رسیدگی به وضعیت خانواده های زندانیان از وظایف انجمن حمایت است و ایجاد اشتغال از اولویت هایی است که می تواند یک خانواده را از سخت ترین بحران های اقتصادی نجات دهد.

وی با اشاره به نقش خیرین در حمایت از خانواده های زندانیان گفت: یکی از پایه های اساسی انجمن، خیرین هستند که با کمک هایشان انجمن را در رسیدن به اهداف و انجام رسالت خود یاری می دهد. انجمن یک مجموعه عام المنفعه است و بودجه دولتی ندارد و خیرین نقش بسیار مهمی در پیشبرد اهداف آن ایفا می کنند.

باقری گفت: با تغییر نگاه جامعه به خانواده های زندانیان زندگی این خانواده ها نیز تغییر می کند و خیرین به سمت انجمن روی خواهند آورد و طبیعتاً کمک های بیشتری نیز به سمت انجمنهای حمایت زندانیان سرازیر خواهد شد و این حرکت عظیم نیاز به فرهنگ سازی و همکاری رسانه های جمعی بویژه صداوسیما را دارد.

وی گفت: متاسفانه مجازات زندان شخصی نیست و افراد دیگری از این مجازات متضرر خواهند شد و حتی اذیت و آزار روحی و جسمی را متحمل می‌شوند و مجازات زندان اثرات منفی و تبعات خاصی را با خود به همراه دارد و وقتی سرپرست خانواده زندانی می‌شود آسیب‌های اجتماعی متعددی گریبان خانواده زندانی را می‌گیرد در حالی که هیچ گناهی هم ندارند.